Bij de keuze uit alle redenen, waarom ik tot een moment van bezinning wil oproepen, een moment dat gedurende de gehele periode die ik nodig heb om aan dit blog te werken, zal duren, kwam ik op de gedachte dat wie naar een reden zoekt waarom hij dat doet wat hij doet ook een doel daarmee zal hebben en een bedoeling dienen.
Er kunnen vele redenen zijn om tot bezinning op te roepen en aan te dringen op een ommekeer op wegen die men beter niet moet vervolgen teneinde niet te eindigen in de zinloosheid en verwarring, die ik voorzag ons nabij te zijn geraakt. Maar een van deze redenen zal zijn een der belangrijkste motieven in het leven der mensen, zo niet het belangrijkste motief der mensheid, te dienen willen, hetgeen is het motief tot zelfbehoud, een zelfbehoud dat ik ook in mijn persoonlijk leven bedreigd zag geraken door krachten buiten mij om die ik niet in de hand meende te hebben.
En wanneer men zo aan deze dingen denkt als matiging in de beleving van onze tijd en van wat daaruit om een besluit op te baseren voortkomt, eraan denkt dat het meeste van wat wij erkennen als onze motieven bestaat uit het zoeken naar een zekerheid voor de toekomst die nergens te vinden lijkt, en als zijn reden om zich te bezinnen vermeldt dat hij tracht te hervinden de weg naar een basismotief in het bestaan, dan ligt het voor de hand dat men zich bezint op de meest belangrijke wezenlijkheid in het leven der mensen die hen tot leidraad is bij alles waarover zij een beslissing kunnen nemen die onbetwijfelbaar is in zijn waarde, het motief waarom het allemaal begonnen is in ons leven en nadien in de weg welke wij zijn gegaan en die wij in den beginne reeds zijn ingeslagen, het motief welks doel ik dienen wil, maar waarin ik mij ook bedreigd voelde als in de mij toekomende waardering voor wat ik te vertegenwoordigen heb en die mij rechtens toekomt daarin te worden erkent, om welke reden ik ook in de voortgang van mijn leven werd bedreigd, dan keerde ik als vanzelf weer tot de kracht van waar uitgaande alle mensen hun keuzes maken, de gave van de vrije wil die ons daartoe ter beschikking is gesteld om in vrijheid te leven.
Daartoe nodig ik ook de lezer uit zich te oriënteren op dat wapen dat uit de vele wapenen die er zijn om zich te verdedigen door op vreedzame wijze de aanval in te zetten op de bedreigende macht die zich zo algemeen laat voelen, een wapen dat tegelijkertijd dat het hem tot wapen dienen kan ook een ploegschaar zijn mag om zijn land mee te bewerken in de vrede die het doel is om met dat wapen zich te verwerven. En vanuit zijn oriëntatie op dat gebied der vrije keuzes als de wapenen die er tot zijn beschikking werden gesteld te ontdekken dat er zo'n wapen ten vrede hem is gegeven in die kracht, die wordt gevormd door het feit, dat de mens zijn vrije wil gegeven is, dat hij zijn vrijheid heeft gekregen om zijn leven ten goede te leiden en zichzelf daar te corrigeren waar hij niet wist dat hij in onvrijheid was gegaan. De gave van de vrijheid, welke ons land zo siert dat hij ons dierbaar is, wordt in de kortstondige tijd die het individuele bestaan duurt gevormd door een motief en een emotionele situatie, welke geen vraagstuk mag heten meer bij het samengaan en tot overeenstemming geraken van de vele religieuze stromingen welke ons land rijk is, stromingen die ik alle heb bestudeerd, zo niet alle dan toch de hoofdstromen in de religiositeit van ons volk. Waarmee ik uiteraard niet bedoel dat onze vrijheid ons een religie is geworden, maar wel dat die vrijheid welke zo algemeen wordt beleefd tegelijkertijd het antwoord bevat op die vele vragen die er leven op het gebied van de religie, vragen die van alle tijden zijn en die zich nu juist in onze tijd zo laten gelden dat zij ook kenbaar zijn en een antwoord kunnen krijgen in de individuele zin van het woord en die voor allen gelijkelijk geldig zijn maar ook ertoe oproepen de keuze te maken om zich zo in te stellen dat het ook mogelijk wordt een oprecht en toch bezonnen leven te kunnen leiden. Want waarom zou ik een blog schrijven over bezinning en matiging en vermelden dat ik dit tevens doe vanuit het ervaren dat ons krachten bedreigen die wij niet in de hand hebben, als dat initiatief geen doel zou dienen, namelijk, om ons te bevrijden van de ondergeschiktheid aan deze krachten welke een verder voortgaan op de weg waarop ons land nu gaat tot een riskante onderneming maakt?
Aan te dringen op bezinning dient altijd dat ene doel van het zelfbehoud, van het ontdekken van de waarheid en van het vrijmaken van de weg daartoe, en daarmee het behouden van waar het het individu dat die keuze volgt in zijn essentie om gaat: de waarden te dienen van het eerlijk staan tegenover zichzelf en het leven, teneinde de waarheid te vinden waarop alle waarachtige vormen van maatschappelijk bestaan in vrijheid zijn gebaseerd.
Het zijn wellicht wat hooggestelde idealen die als eisen op ons afkomen die ik hier noem. Maar om zich te weren, weerbaar te worden, tegen de volstrekte waanzin die over ons land leek te zijn afgeroepen door mensen die, behalve dat het hen niet te verwijten is hun plicht te hebben verzaakt ons op het goede spoor te brengen, want konden zij dat dan hadden wij dat met zijn allen niet aanvaard, en die ook niet hoeven te dragen ons oordeel dat zij beter hadden kunnen weten, want het is er immer voor de hemelen slechts één die de toekomst kennen mag en niet meerderen, want wij hadden allen beter kunnen weten leek het mij, om ons te weren derhalve tegen de gedachte dat het onze mening is die de algemeenheid van instemming verdient en het publieke belang dient, moeten wij geen weg schuwen, dus ook niet die van de inkeer, en erkennen dat wij slechts op zoek waren naar die waarheid van onszelf die voor allen gelden mag.
Zo kan het voor mij niet anders zijn dan dat dit zoeken te benoemen met zich mee brengt dat ik in het kader van het schrijven aan dit blog graag zou willen ervaren en dat dit mij ook hopelijk vergund wordt een erkenning te vinden voor het feit, dat ik niet anders kan dan aan te dringen op een terugkeer uit de verdooldheid van te menen dat het geheim de waarheid te mogen dienen door hem te vinden voor allen erin schuilt zich over te geven aan de wetteloosheid en het oogsten van de schrale vruchten van een zingenot dat ons slechts kan uitputten maar geen stand kan houden voor de toekomst. Ik getuig wel dat ik nooit anders heb gedaan dan in alle eenvoud de weg te volgen die mij was gegeven om mij van bewust te zijn dat nodig was voor het voortbestaan van allen en nooit beter dat ik heb geweten dan zo te gaan als ik heb gedaan. Een terugkeer, dat wil ik aantonen, die ons ertoe brengen zal om erop te kunnen wijzen dat het de ontdekking is in ons land van velen, voor de gehele wereld zichzelf voor te houden in recht en rechtvaardigheid dat het de mens altijd open staat om van zijn vrijheid gebruik te maken, die vrijheid die een waarde vertegenwoordigt welke in ons land door allen wordt beschouwd als een absolute goedheid onder alle waarden van het leven.
Ons staat het derhalve voor ogen om ruimte vrij te maken in de voortgang der dingen die aan de samenleving gegeven zijn bij het dienen van de doelen, waarvoor wij een keuze hebben gemaakt. En ik noem hier de dingen de feitelijkheden van wat in de praktijk behoort tot de gang van zaken die gevolgd wordt, de vele manieren die tot onze gewoonten zijn gaan behoren die niet meer slechts tijdelijk zijn ingesteld teneinde om te gaan met een werkelijkheid in het sociale patroon die zich aan ons voordeed waarop wij niet hadden gerekend, hoe wij omgaan met de nieuwe spiritualiteit in een land dat boven zichzelf uitgroeide en tot een wereldmacht in onafhankelijkheid van voorkomen is geworden. Wij leven immers in een tijd, waarin het de mensen duidelijk is geworden dat zij ook met recht hun verstand kunnen gebruiken bij het indelen van de samenleving en bij de volvoering van hun bestaan en wat daartoe behoort, Die dingen, de gewoonten dus die ons terzijde staan bij alles waarnaar wij allen willen streven, zullen ons tot eigenheid blijven teneinde te bereiken die doelen die ons zijn gesteld die thans nog voor velen in het verborgene zijn gebleven. Ten einde dit alles gekozen al was het ook maar om één doel te bereiken te midden van alle strijd die wij zagen opkomen en die ons strijdig was, en als dat doel vermeld ik die vrijheid die een intrinsieke wonderlijke betekenis voor de mensen heeft, namelijk dat deze er altijd is ook wanneer wij van deze vrijheid ons ten leven te keren gegeven afgeweken zijn, leek het mij juist ervoor nog eens voor te kiezen dat wij op de eerste plaats onszelf de ruimte gunnen om kennis te nemen van de som der dingen die er nu zijn bereikt. De dingen die evenzeer tot ons bezit gingen behoren als dat zij het bezit van allen zijn, die dingen die nog slechts een deel uitmaken van hetgeen wij hebben bereikt, daarmee moeten wij natuurlijk op de eerste plaats goed omgaan.
Misschien beseffen wij nog in het geheel niet hoe groot de omvang is van wat ons ten deel is gevallen, alsook dat het genieten van die winst ons belemmert dat geheel in ogenschouw te nemen waaruit zij inderdaad als winst afkomstig is, en beseffen wij niet erg goed dat wij ons soms wel eens te buiten gaan aan een weelde, die maar een fractie is van het gehele vermogen dat ik hier de som der dingen noem. Daar hoort bij dat in het vermenselijkte bestaan geen winst geheten mag worden een vrij besluit dat wij vanaf den beginne altijd kenden, namelijk te erkennen dat wij die vrijheid ook bezitten. Zo dreigde het de feitelijke situatie te worden dat wij een winst genieten die toch al naar een gebruikelijke rechtmatigheid de onze was, waarover niet eens een discussie gevoerd hoeft te worden, het aspect waarin onze bestaanswijze in deze tijd is vernieuwd, namelijk dat wij inzien dat er nog maar één afloop is van het bestaan dat ons allen als begrijpelijk aangaat, dat de dood ten nieuwen leven voert bedoelen wij, waartoe inzicht te verdienen geen moeite meer behoeft te worden gedaan.
Zo is ons die vrijheid nu opnieuw gegeven, die gevormd is als een deel van dat vermogen, de winst waarmee bedoeld is de oogst die door deze vrijheid die wij al kenden is gevormd waarvan ik sprak, en deze vormt een absolute waarde met betrekking tot hoe wij ons die vrijheid moeten indenken en wat die met zich mee brengt, behalve dat wij moeten beseffen dat het niet als een verdienste wordt aangemerkt te vertrouwen op hetgeen natuurlijkerwijs tot de gegeven rechten van alle levenden behoort die onvervreemdbaar zijn, derhalve genieten wij een vrijheid welke tot onze rechten behoort maar niet tot onze verdiensten.
Het ware ook eigenlijk beter dat wij nu reeds zouden genieten van de vruchten van onze arbeid, maar zolang wij niet weten van wie het veld is en welke deze vruchten zijn en ook het gewone koren nog op het veld te rijpen staat, zolang kunnen deze vruchten van onze arbeid ons nog niet rechtmatig ten deel vallen. Daarom hebben wij, het is daarmee opnieuw gesteld maar nu als waarom ik in dit blog wil vragen, deze tijd nodig om onze rechtmatigheid bij het verkrijgen van ons deel in de oogst veilig te stellen. Daarom ook acht ik het niet anders dan goed, dat wij in ons voortgaan op deze weg tot een hernieuwing van het denken over die vrijheid waarom het altijd is gegaan, in ogenschouw kunnen nemen wat er nu is bereikt en datgene wat de essentie van ons bestaan uitmaakt, en inkeer is daartoe een voorwaarde. Zowel in individuele zin als in die zin voor allen, dat wij samen met zovelen wonen en werken in een democratie die van ons vraagt om zowel onszelf te matigen in ons juichen over de vrijheid die dat deel hebben aan de structuur ervan mogelijk maakte en die daarvan afkomstig is, als die van ons vraagt ons zeer duidelijk voor ogen te stellen dat het juist die beleving van de vrijheid is, die ons vanuit de geschiedenis werd overreikt als ons erfdeel, waarom het in onze verhouding tot de democratie gaat.
En derhalve mag ik concluderen dat van mij, de schrijver van dit persoonsgebonden blog, gevraagd wordt in het kader van zijn persoonlijke initiatief aan de voortgang van de besluitvorming mee te willen werken als werd zijn arbeid ervaren als een sturend element in een samenleving ten volle in beweging, op matiging aan te dringen. Dit dan is een persoonlijke keuze en naar persoonlijk inzicht te verantwoorden slechts, en ik hoef mij in deze voor niemand dan voor mijzelf te verantwoorden behalve te getuigen dat het mij de enige weg lijkt deze weg te gaan, ook voor diegenen die met ons in de vruchten van deze arbeid willen delen, zodanig dus zich voor te stellen als in de omstandigheid dat een blog altijd een persoonsgebonden inhoud bevat en in een bericht telkenmale opnieuw het karakter van de schrijver als zijn signatuur naar voren komt, ons de idee wordt voorgesteld, wat niet hetzelfde is als waar het hem om gaat bij de inhoud van een gewone publicatie bij een gewone papieren uitgever.
Ik houd het U maar voor dat het zo voor mij moet gaan, en dat daarmee gezegd is dat tevens wordt gevraagd van ons allen of wij ook zo willen gaan, en van mij in het bijzonder wordt gevraagd duidelijkheid te betrachten in het voorgaan bij onze keuzes door te leren waar wij voor zijn en waar tegen, en ervoor te kiezen in geschrifte verantwoordelijkheid te betonen en diegene te zijn waarnaar gevraagd is omtrent zijn opvatting over deze bijzondere positie van zijn oordeel, daarin duidelijker te zijn, en de inhoud van deze dingen ten gevolge op zijn waarde te doen beoordelen. Volgde ik niet de weg op deze vraag in te willen gaan dan zou ik de lezer overlaten aan een verwarring die ik natuurlijk allerminst beoog en die ook in mijn eigen nadeel zou uitpakken.
In het kader van de verandering in de inhoud van die gewone strijd die hoort bij elk bestaan van iedereen waarop geen uitzonderingen gelden, een strijd ten leven welke evenzeer een politieke inhoud vertegenwoordigt als boven de overleggingen der mensen is verheven, moeten wij derhalve van de ruimte die wij nodig menen te hebben gebruik maken om een nieuwe keuze te maken, een keuze die ons de weg naar een betere bestemming als het gewonnen lot bij deze als in een loterij verkregen prijs als de weg ten leven te beschikken geeft in zelfstandigheid van oordeel, wat ik nooit kende bekend zal doen zijn, en dan terug re keren naar de plaats die vanuit de gebondenheid aan de materiële belangen en de zorg daarvoor aannemelijk is om als vanzelf naar te verwijzen.
Wie kiest voor zijn bekering kiest voor zijn terugtreden van de overmachtigheid van zijn oordeel, en wie zijn wij om nu reeds uit te maken wat daarvan de gevolgen kunnen zijn wanneer de weg waartoe zo'n keuze toegang biedt nog niet eens werd ingeslagen?
Er kunnen vele redenen zijn om tot bezinning op te roepen en aan te dringen op een ommekeer op wegen die men beter niet moet vervolgen teneinde niet te eindigen in de zinloosheid en verwarring, die ik voorzag ons nabij te zijn geraakt. Maar een van deze redenen zal zijn een der belangrijkste motieven in het leven der mensen, zo niet het belangrijkste motief der mensheid, te dienen willen, hetgeen is het motief tot zelfbehoud, een zelfbehoud dat ik ook in mijn persoonlijk leven bedreigd zag geraken door krachten buiten mij om die ik niet in de hand meende te hebben.
En wanneer men zo aan deze dingen denkt als matiging in de beleving van onze tijd en van wat daaruit om een besluit op te baseren voortkomt, eraan denkt dat het meeste van wat wij erkennen als onze motieven bestaat uit het zoeken naar een zekerheid voor de toekomst die nergens te vinden lijkt, en als zijn reden om zich te bezinnen vermeldt dat hij tracht te hervinden de weg naar een basismotief in het bestaan, dan ligt het voor de hand dat men zich bezint op de meest belangrijke wezenlijkheid in het leven der mensen die hen tot leidraad is bij alles waarover zij een beslissing kunnen nemen die onbetwijfelbaar is in zijn waarde, het motief waarom het allemaal begonnen is in ons leven en nadien in de weg welke wij zijn gegaan en die wij in den beginne reeds zijn ingeslagen, het motief welks doel ik dienen wil, maar waarin ik mij ook bedreigd voelde als in de mij toekomende waardering voor wat ik te vertegenwoordigen heb en die mij rechtens toekomt daarin te worden erkent, om welke reden ik ook in de voortgang van mijn leven werd bedreigd, dan keerde ik als vanzelf weer tot de kracht van waar uitgaande alle mensen hun keuzes maken, de gave van de vrije wil die ons daartoe ter beschikking is gesteld om in vrijheid te leven.
Daartoe nodig ik ook de lezer uit zich te oriënteren op dat wapen dat uit de vele wapenen die er zijn om zich te verdedigen door op vreedzame wijze de aanval in te zetten op de bedreigende macht die zich zo algemeen laat voelen, een wapen dat tegelijkertijd dat het hem tot wapen dienen kan ook een ploegschaar zijn mag om zijn land mee te bewerken in de vrede die het doel is om met dat wapen zich te verwerven. En vanuit zijn oriëntatie op dat gebied der vrije keuzes als de wapenen die er tot zijn beschikking werden gesteld te ontdekken dat er zo'n wapen ten vrede hem is gegeven in die kracht, die wordt gevormd door het feit, dat de mens zijn vrije wil gegeven is, dat hij zijn vrijheid heeft gekregen om zijn leven ten goede te leiden en zichzelf daar te corrigeren waar hij niet wist dat hij in onvrijheid was gegaan. De gave van de vrijheid, welke ons land zo siert dat hij ons dierbaar is, wordt in de kortstondige tijd die het individuele bestaan duurt gevormd door een motief en een emotionele situatie, welke geen vraagstuk mag heten meer bij het samengaan en tot overeenstemming geraken van de vele religieuze stromingen welke ons land rijk is, stromingen die ik alle heb bestudeerd, zo niet alle dan toch de hoofdstromen in de religiositeit van ons volk. Waarmee ik uiteraard niet bedoel dat onze vrijheid ons een religie is geworden, maar wel dat die vrijheid welke zo algemeen wordt beleefd tegelijkertijd het antwoord bevat op die vele vragen die er leven op het gebied van de religie, vragen die van alle tijden zijn en die zich nu juist in onze tijd zo laten gelden dat zij ook kenbaar zijn en een antwoord kunnen krijgen in de individuele zin van het woord en die voor allen gelijkelijk geldig zijn maar ook ertoe oproepen de keuze te maken om zich zo in te stellen dat het ook mogelijk wordt een oprecht en toch bezonnen leven te kunnen leiden. Want waarom zou ik een blog schrijven over bezinning en matiging en vermelden dat ik dit tevens doe vanuit het ervaren dat ons krachten bedreigen die wij niet in de hand hebben, als dat initiatief geen doel zou dienen, namelijk, om ons te bevrijden van de ondergeschiktheid aan deze krachten welke een verder voortgaan op de weg waarop ons land nu gaat tot een riskante onderneming maakt?
Aan te dringen op bezinning dient altijd dat ene doel van het zelfbehoud, van het ontdekken van de waarheid en van het vrijmaken van de weg daartoe, en daarmee het behouden van waar het het individu dat die keuze volgt in zijn essentie om gaat: de waarden te dienen van het eerlijk staan tegenover zichzelf en het leven, teneinde de waarheid te vinden waarop alle waarachtige vormen van maatschappelijk bestaan in vrijheid zijn gebaseerd.
Het zijn wellicht wat hooggestelde idealen die als eisen op ons afkomen die ik hier noem. Maar om zich te weren, weerbaar te worden, tegen de volstrekte waanzin die over ons land leek te zijn afgeroepen door mensen die, behalve dat het hen niet te verwijten is hun plicht te hebben verzaakt ons op het goede spoor te brengen, want konden zij dat dan hadden wij dat met zijn allen niet aanvaard, en die ook niet hoeven te dragen ons oordeel dat zij beter hadden kunnen weten, want het is er immer voor de hemelen slechts één die de toekomst kennen mag en niet meerderen, want wij hadden allen beter kunnen weten leek het mij, om ons te weren derhalve tegen de gedachte dat het onze mening is die de algemeenheid van instemming verdient en het publieke belang dient, moeten wij geen weg schuwen, dus ook niet die van de inkeer, en erkennen dat wij slechts op zoek waren naar die waarheid van onszelf die voor allen gelden mag.
Zo kan het voor mij niet anders zijn dan dat dit zoeken te benoemen met zich mee brengt dat ik in het kader van het schrijven aan dit blog graag zou willen ervaren en dat dit mij ook hopelijk vergund wordt een erkenning te vinden voor het feit, dat ik niet anders kan dan aan te dringen op een terugkeer uit de verdooldheid van te menen dat het geheim de waarheid te mogen dienen door hem te vinden voor allen erin schuilt zich over te geven aan de wetteloosheid en het oogsten van de schrale vruchten van een zingenot dat ons slechts kan uitputten maar geen stand kan houden voor de toekomst. Ik getuig wel dat ik nooit anders heb gedaan dan in alle eenvoud de weg te volgen die mij was gegeven om mij van bewust te zijn dat nodig was voor het voortbestaan van allen en nooit beter dat ik heb geweten dan zo te gaan als ik heb gedaan. Een terugkeer, dat wil ik aantonen, die ons ertoe brengen zal om erop te kunnen wijzen dat het de ontdekking is in ons land van velen, voor de gehele wereld zichzelf voor te houden in recht en rechtvaardigheid dat het de mens altijd open staat om van zijn vrijheid gebruik te maken, die vrijheid die een waarde vertegenwoordigt welke in ons land door allen wordt beschouwd als een absolute goedheid onder alle waarden van het leven.
Ons staat het derhalve voor ogen om ruimte vrij te maken in de voortgang der dingen die aan de samenleving gegeven zijn bij het dienen van de doelen, waarvoor wij een keuze hebben gemaakt. En ik noem hier de dingen de feitelijkheden van wat in de praktijk behoort tot de gang van zaken die gevolgd wordt, de vele manieren die tot onze gewoonten zijn gaan behoren die niet meer slechts tijdelijk zijn ingesteld teneinde om te gaan met een werkelijkheid in het sociale patroon die zich aan ons voordeed waarop wij niet hadden gerekend, hoe wij omgaan met de nieuwe spiritualiteit in een land dat boven zichzelf uitgroeide en tot een wereldmacht in onafhankelijkheid van voorkomen is geworden. Wij leven immers in een tijd, waarin het de mensen duidelijk is geworden dat zij ook met recht hun verstand kunnen gebruiken bij het indelen van de samenleving en bij de volvoering van hun bestaan en wat daartoe behoort, Die dingen, de gewoonten dus die ons terzijde staan bij alles waarnaar wij allen willen streven, zullen ons tot eigenheid blijven teneinde te bereiken die doelen die ons zijn gesteld die thans nog voor velen in het verborgene zijn gebleven. Ten einde dit alles gekozen al was het ook maar om één doel te bereiken te midden van alle strijd die wij zagen opkomen en die ons strijdig was, en als dat doel vermeld ik die vrijheid die een intrinsieke wonderlijke betekenis voor de mensen heeft, namelijk dat deze er altijd is ook wanneer wij van deze vrijheid ons ten leven te keren gegeven afgeweken zijn, leek het mij juist ervoor nog eens voor te kiezen dat wij op de eerste plaats onszelf de ruimte gunnen om kennis te nemen van de som der dingen die er nu zijn bereikt. De dingen die evenzeer tot ons bezit gingen behoren als dat zij het bezit van allen zijn, die dingen die nog slechts een deel uitmaken van hetgeen wij hebben bereikt, daarmee moeten wij natuurlijk op de eerste plaats goed omgaan.
Misschien beseffen wij nog in het geheel niet hoe groot de omvang is van wat ons ten deel is gevallen, alsook dat het genieten van die winst ons belemmert dat geheel in ogenschouw te nemen waaruit zij inderdaad als winst afkomstig is, en beseffen wij niet erg goed dat wij ons soms wel eens te buiten gaan aan een weelde, die maar een fractie is van het gehele vermogen dat ik hier de som der dingen noem. Daar hoort bij dat in het vermenselijkte bestaan geen winst geheten mag worden een vrij besluit dat wij vanaf den beginne altijd kenden, namelijk te erkennen dat wij die vrijheid ook bezitten. Zo dreigde het de feitelijke situatie te worden dat wij een winst genieten die toch al naar een gebruikelijke rechtmatigheid de onze was, waarover niet eens een discussie gevoerd hoeft te worden, het aspect waarin onze bestaanswijze in deze tijd is vernieuwd, namelijk dat wij inzien dat er nog maar één afloop is van het bestaan dat ons allen als begrijpelijk aangaat, dat de dood ten nieuwen leven voert bedoelen wij, waartoe inzicht te verdienen geen moeite meer behoeft te worden gedaan.
Zo is ons die vrijheid nu opnieuw gegeven, die gevormd is als een deel van dat vermogen, de winst waarmee bedoeld is de oogst die door deze vrijheid die wij al kenden is gevormd waarvan ik sprak, en deze vormt een absolute waarde met betrekking tot hoe wij ons die vrijheid moeten indenken en wat die met zich mee brengt, behalve dat wij moeten beseffen dat het niet als een verdienste wordt aangemerkt te vertrouwen op hetgeen natuurlijkerwijs tot de gegeven rechten van alle levenden behoort die onvervreemdbaar zijn, derhalve genieten wij een vrijheid welke tot onze rechten behoort maar niet tot onze verdiensten.
Het ware ook eigenlijk beter dat wij nu reeds zouden genieten van de vruchten van onze arbeid, maar zolang wij niet weten van wie het veld is en welke deze vruchten zijn en ook het gewone koren nog op het veld te rijpen staat, zolang kunnen deze vruchten van onze arbeid ons nog niet rechtmatig ten deel vallen. Daarom hebben wij, het is daarmee opnieuw gesteld maar nu als waarom ik in dit blog wil vragen, deze tijd nodig om onze rechtmatigheid bij het verkrijgen van ons deel in de oogst veilig te stellen. Daarom ook acht ik het niet anders dan goed, dat wij in ons voortgaan op deze weg tot een hernieuwing van het denken over die vrijheid waarom het altijd is gegaan, in ogenschouw kunnen nemen wat er nu is bereikt en datgene wat de essentie van ons bestaan uitmaakt, en inkeer is daartoe een voorwaarde. Zowel in individuele zin als in die zin voor allen, dat wij samen met zovelen wonen en werken in een democratie die van ons vraagt om zowel onszelf te matigen in ons juichen over de vrijheid die dat deel hebben aan de structuur ervan mogelijk maakte en die daarvan afkomstig is, als die van ons vraagt ons zeer duidelijk voor ogen te stellen dat het juist die beleving van de vrijheid is, die ons vanuit de geschiedenis werd overreikt als ons erfdeel, waarom het in onze verhouding tot de democratie gaat.
En derhalve mag ik concluderen dat van mij, de schrijver van dit persoonsgebonden blog, gevraagd wordt in het kader van zijn persoonlijke initiatief aan de voortgang van de besluitvorming mee te willen werken als werd zijn arbeid ervaren als een sturend element in een samenleving ten volle in beweging, op matiging aan te dringen. Dit dan is een persoonlijke keuze en naar persoonlijk inzicht te verantwoorden slechts, en ik hoef mij in deze voor niemand dan voor mijzelf te verantwoorden behalve te getuigen dat het mij de enige weg lijkt deze weg te gaan, ook voor diegenen die met ons in de vruchten van deze arbeid willen delen, zodanig dus zich voor te stellen als in de omstandigheid dat een blog altijd een persoonsgebonden inhoud bevat en in een bericht telkenmale opnieuw het karakter van de schrijver als zijn signatuur naar voren komt, ons de idee wordt voorgesteld, wat niet hetzelfde is als waar het hem om gaat bij de inhoud van een gewone publicatie bij een gewone papieren uitgever.
Ik houd het U maar voor dat het zo voor mij moet gaan, en dat daarmee gezegd is dat tevens wordt gevraagd van ons allen of wij ook zo willen gaan, en van mij in het bijzonder wordt gevraagd duidelijkheid te betrachten in het voorgaan bij onze keuzes door te leren waar wij voor zijn en waar tegen, en ervoor te kiezen in geschrifte verantwoordelijkheid te betonen en diegene te zijn waarnaar gevraagd is omtrent zijn opvatting over deze bijzondere positie van zijn oordeel, daarin duidelijker te zijn, en de inhoud van deze dingen ten gevolge op zijn waarde te doen beoordelen. Volgde ik niet de weg op deze vraag in te willen gaan dan zou ik de lezer overlaten aan een verwarring die ik natuurlijk allerminst beoog en die ook in mijn eigen nadeel zou uitpakken.
In het kader van de verandering in de inhoud van die gewone strijd die hoort bij elk bestaan van iedereen waarop geen uitzonderingen gelden, een strijd ten leven welke evenzeer een politieke inhoud vertegenwoordigt als boven de overleggingen der mensen is verheven, moeten wij derhalve van de ruimte die wij nodig menen te hebben gebruik maken om een nieuwe keuze te maken, een keuze die ons de weg naar een betere bestemming als het gewonnen lot bij deze als in een loterij verkregen prijs als de weg ten leven te beschikken geeft in zelfstandigheid van oordeel, wat ik nooit kende bekend zal doen zijn, en dan terug re keren naar de plaats die vanuit de gebondenheid aan de materiële belangen en de zorg daarvoor aannemelijk is om als vanzelf naar te verwijzen.
Wie kiest voor zijn bekering kiest voor zijn terugtreden van de overmachtigheid van zijn oordeel, en wie zijn wij om nu reeds uit te maken wat daarvan de gevolgen kunnen zijn wanneer de weg waartoe zo'n keuze toegang biedt nog niet eens werd ingeslagen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten